Mijn voornaam is Joba. Een ongewone naam, zo zeggen de meeste mensen. Het is de vrouwelijke variant van Job, maar mijn ouders kozen mijn naam vooral als afkorting voor Anna-Jacoba.
Joba’s Ideale Wereld, hoe is dat dan?
Ik droom van een ideale wereld, waarin iedereen gezond en gelukkig is, genoeg geld heeft en zichzelf helemaal kan vervullen en waarmaken. Als idealist wil ik de wereld veranderen, en de wereld veranderen begint bij jezelf. Dat blijkt een grotere uitdaging dan het klinkt. Soms krijgt mijn dromende enthousiaste idealiste af te rekenen met een donkere, depressieve realist over de zinvolheid. Stel je eens voor dat er niet één wereld is, maar twee. De wereld die er al was, is en nog altijd zal zijn, als jij en ik onze tijd hier al lang gehad hebben. Die wereld blijft, met of zonder ons. En er is de wereld die ontstaat op het moment dat we geboren worden. De wereld die ik voor mezelf (en jij voor jouzelf) creëer. Dus ja, het kan, ik kan mijn ideale wereld hier en nu weldegelijk realiseren. Ik deel hier wat mij daarbij helpt, en wat niet, en met welke uitdagingen de realiteit me confronteert. En ik hou moed: een wereld van liefde en verbondenheid, vrede & vrijheid, ik wens het iedereen toe. Wat me echt zou verrukken van plezier, is dat jij er ook wat aan hebt. Ik hoor graag wat jij ervan vindt!
Wat een verrassing Joba om jouw ideale wereld hier te lezen, met heel veel plezier wil ik graag jouw heldere kijk op jouw ideale wereld volgen. Succes mooie vrouw 🙂
LikeLiked by 1 persoon
… mooie idealen, Joba, om naar toe te streven…
Eigenlijk zijn we als mens verplicht deze in ons vaandel te dragen
LikeLiked by 1 persoon
Dankjewel Manu! Maar als het verplicht is dan ‘moet’ het en dan wil de opstandige rebel in mij helemaal niet. Dus ik blijf oefenen met veel moed, niet omdat het moet.
LikeLike
Wat een leuk idee van jou, twee werelden en ergens kan ik daar wel in mee gaan, een tijd voor en een tijd na. Zo is het altijd geweest, en het verhaal ( lees, levensverhaal ) wordt altijd verder geschreven, met ons maar ook zonder ons, zonder ons die er nog niet waren, en zonder ons als we er eens niet meer zullen zijn. Alleen hebben wij, of zoals jij het zegt, moeten wij er echt voor gegaan zijn, onze taak mogen vullen. Ja, ook ik heb een hekel aan moeten, zij het dan gebruikt in de vorm van onszelf moeten, maar dat voel ik meer als de kracht en zegen krijgen het te kunnen.
LikeLiked by 1 persoon